การจากไปอย่างกล้าหาญที่สมรภูมิรุกส์เรสต์ของเจ้าหญิงเรนิส ทาร์แกเรียน
นำมาซึ่งความโศกเศร้าสู่ คณะดำ อย่างใหญ่หลวง ไม่มีใครที่จะเสียใจไปมากกว่าลอร์ดสามี คอร์ลิส เวลาเรียน นักเดินทางผู้ยิ่งใหญ่ เจ้าของปราสาทไฮไทด์อันโอ่อ่าและโถงทั้งเก้าที่รวบรวมสิ่งหายากอันประเมินค่ามิได้จากสุดขอบโลก น้อยคนจะรู้ว่าการเดินทางของงูทะเลยุติลงก็เพื่อภรรยาอันเป็นที่รัก เป็นดังคำประกาศในวันแต่งงานในปี 90 AC หลังการพิชิต “ข้ากลับมาจากสุดขอบโลกก็เพื่อเจ้า”
การแห่ประจานศีรษะของมังกรเมลีส์ที่เมืองหลวงคือความผิดพลาด
มังกรเปรียบดั่งสัญลักษณ์อันศักดิ์สิทธิ์ของตระกูลทาร์แกเรียนที่หลายคนเชื่อว่าสูงส่งดั่งเทพเจ้า และดินแดนได้รู้ว่ามังกรนั้นสามารถตายได้เฉกเช่นสัตว์อื่น ไม่มีเสียงยินดีต่อผู้ชนะศึก ไม่มีแม้แต่ความชอบธรรมในชัยชนะ และอาจจะไม่มีใครเชื่อว่าฝ่าบาทคือผู้สังหารเมลีส์ดังคำที่โคลพยายามกล่าวอ้างประกาศเพื่อเสริมสร้างความน่ายำเกรงแด่องค์ราชา เป็นได้เพียง ชัยชนะแต่เพียงในนาม
อาการของพระราชาเอกอนที่ 2 เรียกว่าขั้นเลวร้าย
เกราะเหล็กกล้าวาลีเรียนที่ถูกไฟมังกรแผดเผาได้หลอมละลายรวมไปกับผิวหนังบางส่วน กระดูกหักแหลกละเอียดหลายจุด ยังไม่รวมการกระแทกของอวัยวะภายในที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่า องค์ราชาจำต้องใช้ชีวิตอยู่บนเตียงท่ามกลางเหล่าเมสเตอร์และนมฝิ่น บางทีความตายอาจจะเป็นเรื่องที่ปราณีกว่าหากต้องเผชิญชีวิตที่เหลือในสภาพเดียวกับฝ่าบาท
คริสตัน โคล พยายามปกปิดความจริงที่เกิดขึ้นกับเอกอน ความจริงที่ผู้เป็นแม่คงจะรับไม่ได้ เราสามารถแน่ใจได้ว่า อลิเซนต์ ไฮทาวเวอร์ รักบุตรชายทุกคน อย่าลืมว่าทุกคนล้วนมีวิธีการแสดงออกถึงความเสียใจที่แตกต่างกัน การแสดงออกถึงความรักของพระพันปีหลวงอาจจะไม่อบอุ่น นั่นเป็นเพราะนางอาจไม่เคยได้รับสิ่งเหล่านี้จากบิดาและมารดา ทำให้ไม่สามารถสื่อต่อไปยังบุตรชายที่นอนรวยรินได้มากไปกว่าสีหน้าและแววตาที่แสดงความกังวลห่วงหาอนาทร
สภาคณะดำยังคงสร้างความกดดันต่อองค์ราชินีเรนีรา ทาร์แกเรียนอย่างไม่หยุดหย่อน ทุกคนล้วนเต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่ราชินีทำได้เพียงสิ่งที่ทำได้ หรือ สิ่งที่จำต้องทำในฐานะผู้ปกครองสูงสุด การทำตามใจตัวเองแทบจะเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้เลย และไม่ใช่เรื่องง่ายที่ผู้หญิงจะมีอำนาจเหนือกว่าชาย นั่นเป็นเพียงเพราะครรลองโลกให้ความสำคัญต่อบุรุษเหนือสตรีที่ถูกมองว่าเป็นเพศที่อ่อนแอ วิเซริสคาดหวังและส่งต่อสันติสุขสืบทอดต่อบุตรสาว คมดาบและสงครามไม่เคยอยู่ในความตั้งใจของอดีตองค์ราชา ทาร์แกเรียน
เดมอน ทาร์แกเรียน ยังไม่เลิกหลอน ออกจากปราสาทหลอนฮาร์เรนฮอลไปทำหน้าที่ระดมพลอย่างที่ใจต้องการ
เจ้าชายพบว่าความห้าวหาญของตระกูลแบร็กเค่นมีมากพอๆกับความหัวแข็ง เดมอนตระหนักถึงหน้าที่ในการรวบรวมเหล่าผู้ชูธงที่มีชีวิตหาใช่เศษธุลี ชายผู้มีแผนการได้ใช้ประโยชน์ของความขัดแย้งระหว่างตระกูลแบล็กวู๊ดและแบร็กเค่นเพื่อสร้างกองทัพผู้สวามิภักดิ์ในแดนลุ่มน้ำ แต่การใช้ประโยชน์นั้นถูกผู้รับโองการแปลความหมายไปในทางที่เลวร้าย จากการเจรจาสู่การบีบบังคับด้วยกำลังขู่เข็ญสังหารเด็กและสตรีผู้บริสุทธิ์อย่างทารุณอีกครั้งแล้ว ที่ไม่สามารถรับผิดชอบความผิดพลาดที่เกิดขึ้นได้ และเดมอนกำลังเผชิญกับคำสาปของทวยเทพ ณ ดินแดนลุ่มน้ำ ทุกการกระทำอยู่ภายใต้สายตาของทวยเทพที่เฝ้ามองผ่านทะเลสาบดวงเนตร
เสียงของประชาชนไม่ควรถูกลืมเลือนหรือมองข้าม โดยเฉพาะในสถานการณ์สงครามที่เต็มไปด้วยโทสะและความแร้นแค้น ข่าวลือมากมายคือความกระหายของผู้คับข้องใจ
- อาการหลอนตามมาหลอกถึงในฝัน บุตรชายคนโปรดของมารดา เดมอน ทาร์แกเรียนนั้นเชื่อเสมอว่าตนถูกสร้างขึ้นมาเพื่อสวมมงกุฎ
- ผู้สำเร็จราชการในสภาวะสงครามจำต้องเป็นบุรุษ อีกครั้งแล้วที่สตรีของดินแดนถูกมองว่าเป็นตัวแทนของความอ่อนแอและสันติ การถูกมองข้ามนี้ไม่เว้นแม้แต่พระพันปีหลวง อลิเซนต์ ไฮทาวเวอร์
- การสืบทอดทายาทควรส่งต่อแด่ผู้ที่คู่ควรไม่ว่าเพศไหน แม้แต่เบลา ทาร์แกเรียนยังรู้ นางเกิดจากเลือดและไฟ หาใช่เกลือและทะเล
- การสู้ศึกมีหลายวิธี เอลินดา เมย์ซีย์ จึงถูกส่งไปทำภารกิจลับที่เมืองหลวง และอัลเฟรด บลูมถูกส่งไปย้ำเตือนหน้าที่และความสวามิภักดิ์ของเดมอน ทาร์แกเรียนที่ฮาร์เรนฮอล
- และมันคุ้มค่าหรือไม่กับทุกสิ่งที่ต้องแลก
