วันอังคาร, 21 มีนาคม 2566

House of the Dragon ep ล่าสุด มิตรภาพของ Daemon กับ Viserys

House of the Dragon ep ล่าสุด มิตรภาพของ Daemon กับ Viserys

Daemon ฉากพยุง Viserys นั่งบัลลังก์และมอบมงกุฏคือฉากที่พิสูจน์ว่า Daemon ไม่เคยหวังอะไรมากไปกว่าอยู่เคียงข้างพี่ชายของเขาเลยครับ และไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ ทะเลาะกันกี่ครั้ง ทั้งสองคนรักกันเสมอ

ความสัมพันธ์ของ Daemon กับ Viserys ผมมองว่าไม่ต่างจาก Loki กับ Thor

เป็น love-hate relationship ที่ผูกพันทางสายเลือด และเลือดข้นกว่าน้ำ จะเกลียดกันแค่ไหนก็พี่น้อง ถึงที่ผ่านมา Viserys จะรำคาญน้องและจะทำการด่ากับไล่น้องไปไกลๆ ตลอดอีพีแรกๆ แต่ขณะเดียวกันเมื่อมีโอกาส Viserys จะชวน Daemon กลับมาและจับไหล่น้องชายคนนี้เสมอ

ทางด้าน Daemon ต่อให้ดูชั่วร้าย น่ารังเกียจ เดาทางไม่ได้ยังไง สิ่งที่แสดงให้เห็นชัดเจนก็คือสิ่งที่เขาพูดว่าเขาต้องการปกป้องพี่ชายจากความ weak ของพี่เอง และต้องการเป็นแค่มือขวาไม่ก็หัวหน้า King’s Guard เพื่อที่จะไปเติมเต็มส่วนอ่อนแอของ Viserys แต่ด้วยความเอาแต่ใจและบ้าบิ่น พูดจาไม่ยั้งคิด หรือหาเรื่องให้พี่ปวดหัวตลอด ความสัมพันธ์ทั้งคู่เลยสลับไปมาระหว่าง state ของความร้าวฉานและรักแต่ไม่แสดงออก

ความสัมพันธ์ของ Daemon กับ Viserys ผมมองว่าไม่ต่างจาก Loki กับ Thor

ทำตัวให้พี่เกลียด แต่ตอน Corlys มาต่อว่าพี่ ก็ตอกกลับไปว่า “พี่ข้า ใครอย่าแตะ (ยกเว้นข้า)”

ฉากที่ Daemon แอบฟังในอีพีแรก เห็นชัดเลยครับว่า Daemon ดีใจที่พี่ดีเฟนด์ให้ตัวเอง และไม่คิดว่าตัวเองจะไปแย่งบัลลังก์ต่างจากคนอื่นๆ ที่มองเขาแย่ (ซึ่งตอนนั้นก็แย่จริงๆ แต่ Viserys รู้เนเจอร์น้องดีสุด) แต่ด้วยความถูกปฏิเสธจากคนอื่นรวมถึงพี่ชายหลังจากอีพีแรก Daemon เรียกร้องความสนใจอยู่เรื่อยๆ

ฉากพยุง Viserys จึงเป็นฉากบอกทุกอย่าง และสรุปความสัมพันธ์ของทั้งคู่ไว้ในฉากเดียวอย่างเพอร์เฟ็กต์มากๆ เลยครับ คือ Daemon แค่ต้องการพยุง Viserys ข้างๆ ไม่ได้ต้องการบัลลังก์ ไม่ได้ต้องการมงกุฏ

ทำตัวให้พี่เกลียด แต่ตอน Corlys มาต่อว่าพี่ ก็ตอกกลับไปว่า "พี่ข้า ใครอย่าแตะ (ยกเว้นข้า)"

ขอยกให้นี่เป็นหนึ่งใน bromance ที่ชอบที่สุดในโลกซีรีส์ครับ น้ำตาไหลกับฉากนี้ เป็นฉากที่ทรงพลังและ impact มาก นี่คือการที่น้องชายบอกรักพี่ว่า “จริงๆ ข้ารักท่านนะ รู้ใช่มั้ย” และพี่ก็ตอบกลับว่า “พี่ก็รักเจ้า ไอน้องเวร” โดยที่ไม่มีใครต้องพูดอะไร แค่การกระทำและสีหน้าก็เพียงพอ